Paulus skriv

Paulus sat i lenkjer i Roma.
Han tenkte pÄ dei kristne rundt omkring i verda,
pÄ alle kyrkjelydane han hadde bygd opp,
og pÄ alle dei gode menneska han hadde mÞtt.
Han ville skrive brev til dei,
han ville hjelpe dei Ä halde fast pÄ det viktigaste.
«KjÊre alle i kyrkjelyden i Filippi», begynte han eit brev.
Men sÄ mÄtte han tenkje seg om.

Det var i Filippi at han ein gong
var blitt kasta i fengsel
saman med vennen Silas.
Dei mĂ„tte sitje i det inste fangehĂČlet
med fÞtene lÄste fast til ei steinblokk.
«Vi mÄ ikkje miste motet», sa dei til kvarandre,
sÄ dei song lovsongar til Gud heile natta.

Plutseleg kom eit jordskjelv, sÄ fengselet rista
og alle lenkjene losna.
DĂžrene sprang opp, men ingen av fangane sprang ut.
Dei samla seg rundt Paulus og Silas.

Fangevaktaren vakna og sÄg at fengselet var ope.
Han blei fortvila og redd for kva som no ville skje,
for han hadde ansvar for at ingen fangar rĂžmte,
men Paulus ropte til han: «Vi er her alle saman!»

DĂ„ henta fangevaktaren eit lys og sprang inn i fengselet.
Han fekk sjĂ„ dei to i det inste fangehĂČlet
med alle dei andre fangane rundt seg.
SĂ„ tok han med seg Paulus og Silas utanfor og sa:
«Kva skal eg gjere for Ä fÄ den same trua som dykk?»
«Tru pÄ Herren Jesus», svarte Paulus.

Den natta blei fangevaktaren og familien hans dĂžypte.
Neste dag blei Silas og Paulus sette fri.
Men dÄ nekta Paulus Ä dra
fĂžr dommarane i byen kom og bad om unnskyldning.
Dommarane kom og fĂžlgde dei ut av byen
og beklaga den urettferdige mÄten Paulus og Silas var blitt behandla pÄ,
sidan dei var blitt fengsla utan at det var halde rettssak.

Paulus sÄg pÄ lenkjene sine i Roma.
No var han igjen fanga.
Han tenkte pÄ minna om fengselet i Filippi
og heldt fram med Ă„ skrive brevet:
«Fred vere med dykk alle i Filippi!
Gled dykk alltid i Herren!
Ver ikkje urolege for noko!»
SĂ„ song han ein lovsong i fengselet i Roma.

Klikk for Ă„ Ă„pne i nytt vindu

Les historia i Bibelen

16Ein dag vi var pĂ„ veg til bĂžnestaden, mĂžtte vi ei slavekvinne som hadde ei spĂ„domsĂ„nd i seg, og med spĂ„domsord tente ho mange pengar til dei som eigde henne. 17Ho fĂžlgde etter Paulus og oss andre og ropa: «Desse mennene er tenarar for Gud, Den hĂžgste, og dei lĂŠrer dykk vegen til frelse.» 18Dette heldt ho pĂ„ med i mange dagar. Til slutt vart Paulus harm. Han snudde seg og sa til Ă„nda: «Eg byd deg i Jesu Kristi namn: Far ut or henne!» Og ho fĂłr ut i same stunda. 19Men dĂ„ eigarane skjĂžna at det ikkje var von om Ă„ tena meir pengar pĂ„ henne, greip dei Paulus og Silas og drog dei med seg til styresmaktene pĂ„ torget. 20Dei fĂžrte dei fram for dei romerske dommarane i byen og sa: «Desse mennene skaper uro i byen vĂ„r. Dei er jĂždar 21og lĂŠrer oss skikkar som vi ikkje har lov til Ă„ ta opp eller fĂžlgja, vi som er romerske borgarar.» 22Folkehopen ĂČg gjekk til Ă„tak pĂ„ dei. Dommarane reiv kleda av dei og baud at dei skulle piskast. 23Dei fekk mange slag og vart sette i fengsel, og fangevaktaren fekk pĂ„bod om Ă„ vakta dei vel. 24DĂ„ han hadde fĂ„tt dette pĂ„bodet, sette han dei inn i det inste fangeholet og lĂ„ste fĂžtene deira fast i blokka. 25Ved midnattstider heldt Paulus og Silas bĂžn og song lovsongar til Gud, og fangane hĂžyrde pĂ„. 26BrĂ„tt kom det eit sterkt jordskjelv, sĂ„ grunnvollen til fengselet riste. Med ein gong sprang alle dĂžrene opp, og lenkjene losna av alle fangane. 27Fangevaktaren fĂłr opp av sĂžvnen, og dĂ„ han sĂ„g at fengselsdĂžrene stod opne, drog han sverdet og ville drepa seg, for han trudde fangane hadde rĂžmt. 28Men Paulus ropa med hĂžg rĂžyst: «Gjer deg ikkje noko vondt! Vi er her alle.» 29DĂ„ bad han om lys og sprang inn og kasta seg skjelvande ned for Paulus og Silas. 30Og han leidde dei ut og sa: «Gode herrar! Kva skal eg gjera sĂ„ eg kan bli frelst?» 31Dei svara: «Tru pĂ„ Herren Jesus, sĂ„ skal du bli frelst, bĂ„de du og huslyden din.» 32SĂ„ tala dei Herrens ord til han og alle i huset hans. 33Og i denne seine nattetimen tok han dei med seg og vaska sĂ„ra deira. Straks etter vart han dĂžypt med alle sine. 34Sidan tok han dei med seg heim og gav dei mat, og han var hjarteglad fordi han og heile husstanden hans var komne til tru pĂ„ Gud. 35DĂ„ det vart dag, sende dommarane bod med rettstenarane: «Slepp desse mennene fri!» 36Fangevaktaren melde det til Paulus og sa: «Dommarane har sendt bod om at de skal sleppast fri. Kom no ut og far bort i fred!» 37Men Paulus sa til dei: «EndĂ„ vi er romerske borgarar, har dei utan lov og dom piska oss for auga pĂ„ alle og kasta oss i fengsel. Og no vil dei jaga oss bort i lĂžynd. Nei, dei fĂ„r koma sjĂžlve og fĂžra oss ut!» 38Rettstenarane bar dette svaret tilbake til dommarane, og dĂ„ dei hĂžyrde at dei var romerske borgarar, vart dei redde. 39Dei kom og bad om orsaking og fĂžlgde dei ut og bad dei fara bort frĂ„ byen. 40DĂ„ dei var komne ut av fengselet, gjekk dei heim til Lydia. Der mĂžtte dei syskena og sette mot i dei. SĂ„ drog dei av stad.

Les i nettbibelen

4Gled dykk alltid i Herren! EndÄ ein gong vil eg seia: Gled dykk! 5Lat alle menneske fÄ kjenna kor godhjarta de er. Herren er nÊr. 6Ver ikkje urolege for noko! Men legg alt de har pÄ hjartet, fram for Gud i bÞn og pÄkalling med takkseiing.

Les i nettbibelen