Jeriko

DĂ„ Moses dĂžydde, blei Josva leiar for Israelsfolket.
Josva fĂžrte folket inn i landet som Gud hadde lova dei.
Men fÞrst mÄtte dei krysse elva Jordan,
som flÞymde over pÄ denne tida.

Ei natt mens dei lÄg i leir ved Jordan,
sende Josva i hemmelegheit to spionar til byen Jeriko,
som lÄg pÄ den andre sida av elva.
Spionane klatra opp langs bymuren.
Heilt Ăžvst, inne i muren, var det eit hus.
Der budde det ei kvinne som heitte Rahab.
Ho var snill mot dei og gav dei mat.
I all hast gÞymde ho dei under halmen oppe pÄ taket
dÄ kongens menn kom for Ä leite etter spionane.
Rahab lurte vaktene og sa at dei framande hadde reist.
Om natta firte ho spionane ned frÄ vindauget med eit tau.
«Vi har hÞyrt om korleis Gud hjelpte dykk
gjennom SivsjÞen og Þrkenen», sa ho til dei.
«DÄ mista vi motet pÄ grunn av dykk.
Men nÄr de gÄr inn i Jeriko: Spar familien min og meg!
Ver gode mot oss, slik eg har gjort godt mot dykk!»
DĂ„ bad dei henne binde ei raud snor i vindauget,
som teikn pÄ at folk i dette huset skulle vere beskytta.

Spionane kom tilbake til Josva og fortalde kva dei visste om byen.
«Tida er inne», sa Josva. «Vi kryssar Jordan.»
Han bad prestane gÄ fÞrst med paktkista mellom seg.
Og i det same fĂžtene deira rĂžrte ved vassflata,
stansa flaumvatnet ovanfrÄ
og stod som ein voll langt borte.
Israelsfolket kryssa elva pÄ tÞrr grunn.
Folk i byane omkring hĂžyrde om underet, og dei skalv.

Ein dag gjekk Josva litt for seg sjĂžlv.
DĂ„ mĂžtte han ein mann med lĂžfta sverd i handa.
«Er du med oss eller med fiendane vÄre?» spurde Josva.
«Nei, eg er fÞraren for Herrens hÊr», svarte mannen.
«No er eg kommen.»

DĂ„ fall Josva ned med ansiktet mot jorda,
for han skjĂžnte at han hadde mĂžtt ein engel.

DĂ„ Josva kom tilbake til folket,
sa han: «Eg veit at Jeriko skal bli vÄr.
Men vi skal ikkje slÄst for Ä ta byen.
Vi skal gÄ og blÄse i horn.»
Folket gjorde som han sa.
Dei slost ikkje, men gjekk i staden rundt bymuren
med paktkista pÄ skuldrene mens dei bles i bukkehorn.
Slik gjorde dei Ă©in gong om dagen i seks dagar.
Den sjuande dagen gjekk dei sju gonger rundt byen.
DĂ„ prestane bles i bukkehorna den sjuande gongen,
ropte heile folket hĂžgt.
I det same styrta muren ned,
og folket gjekk rett inn i byen.

Jeriko blei lagd i grus,
men Rahab og familien hennar blei berga.

Klikk for Ă„ Ă„pne i nytt vindu

Les historia i Bibelen

1Jeriko var lukka og stengd for israelittane. Ingen gjekk ut, og ingen gjekk inn. 2Men Herren sa til Josva: «SjĂ„, eg gjev Jeriko med kongen og dei modige krigarane hans i dine hender. 3De skal omringa byen; alle krigarane skal gĂ„ rundt byen Ă©in gong. Det skal du gjera i seks dagar. 4Sju prestar skal bera sju bukkehorn fĂžre paktkista. PĂ„ den sjuande dagen skal de gĂ„ sju gonger rundt byen, og prestane skal blĂ„sa i bukkehorna. 5NĂ„r hornet lĂŠt, nĂ„r de hĂžyrer lyden frĂ„ bukkehorna, skal heile folket setja i eit hĂžgt rop. DĂ„ skal bymuren rasa saman, sĂ„ kvar og ein kan gĂ„ rett inn i byen.» 6Josva, son til Nun, kalla prestane til seg og sa: «Lyft opp paktkista. Sju prestar skal bera sju bukkehorn fĂžre Herrens kiste.» 7Til folket sa han: «GĂ„ rundt byen! Krigarane skal gĂ„ fĂžre Herrens kiste.» 8DĂ„ Josva hadde tala til folket, gjekk dei sju prestane som bar dei sju bukkehorna, framfor Herren og bles i horna, medan Herrens paktkiste fĂžlgde etter dei. 9Krigarane gjekk fĂžre prestane som bles i horna, og baktroppen fĂžlgde etter kista. Dei gjekk, og horna ljoma. 10Josva hadde bode folket: «Rop ikkje krigsrop, gjev ikkje lyd frĂ„ dykk og la ikkje eit ord koma frĂ„ munnen dykkar fĂžr den dagen eg seier at de skal ropa! DĂ„ skal de gjera det.» 11SĂ„ lĂ©t han Herrens paktkiste bli fĂžrt Ă©in gong rundt byen. Sidan gjekk dei tilbake til leiren og overnatta der. 12Neste morgon stod Josva tidleg opp, og prestane lyfte opp Herrens kiste. 13Dei sju prestane som bar dei sju bukkehorna, gjekk framfor Herrens kiste og bles i horna heile tida. Krigarane gjekk fĂžre dei, baktroppen fĂžlgde etter Herrens kiste, og horna ljoma heile tida. 14Dei gjekk Ă©in gong rundt byen denne andre dagen og vende sĂ„ attende til leiren. Dette gjorde dei i seks dagar. 15Den sjuande dagen stod dei opp ved daggry og gjekk pĂ„ same mĂ„ten rundt byen, sju gonger. Det var berre den dagen dei gjekk sju gonger rundt byen. 16Den sjuande gongen prestane bles i horna, sa Josva til folket: «Rop! For Herren har gjeve dykk byen. 17Byen og alt som er i han, skal vera bannlyst og hĂžyra Herren til. Berre den prostituerte Rahab og alle som er i huset hennar, skal fĂ„ leva fordi ho lĂžynde mennene vi sende ut. 18Pass dykk for det som er bannlyst, sĂ„ de ikkje blir freista til Ă„ ta av det. For dĂ„ blir Israels leir ĂČg bannlyst, og de fĂžrer ulukke over han. 19Alt sĂžlv og gull og alle ting av kopar og jern skal gjerast heilagt for Herren og koma i Herrens skattkammer.» 20Folket ropa medan prestane bles i bukkehorna. Med det same folket hĂžyrde lyden frĂ„ horna, sette dei i eit hĂžgt rop. Muren rasa saman, og kvar og ein gjekk rett inn i byen. SĂ„ tok dei byen.

Les i nettbibelen