Rebekka

Mor Sara dĂžydde.
Far Abraham var gammal.
Sonen Isak var blitt vaksen
og trong ei kone.
«Ho skal ikkje vere frÄ nabofolka»,
sa Abraham, «dei har andre gudar
og andre skikkar enn vi har.
Ho mÄ vere ein slektning.»

Han sende ein trufast tenar
ut pÄ eit viktig oppdrag:
Han skulle finne den rette jenta
og ta henne med heim til Isak.
Tenaren lasta kostbare gÄver
pÄ ti av dei sterkaste kamelane,
og sÄ rei han av garde.

Etter mange dagar kom han til Nahors by,
der faren til Abraham var gravlagd.
Der stansa han ved ein brĂžnn,
for han visste at nÄr kvelden kom,
ville dĂžtrene i byen komme til brĂžnnen etter vatn.

Tenaren gjorde ein avtale med Gud.
«Eg ber jentene om vatn.

Den jenta som tilbyr vatn
bÄde til meg og kamelane mine,
la henne vere den utvalde for Isak!»

Og fĂžr han var ferdig med bĂžna,
kom ei ung, vakker jente
med ei krukke pÄ armen.
Ho gjekk til kjelda og fylte krukka med vatn.

DÄ ho skulle til Ä gÄ, sprang tenaren mot henne.
«Kan eg fÄ litt vatn?» ropte han hest.
«Berre drikk», svarte ho og gav han krukka.

Han drakk seg utĂžrst,
og ho sa: «Du har kamelar?
Eg skal dra opp vatn sĂ„ dei ĂČg fĂ„r drikke.»
Ho skunda seg til kjelda igjen og igjen
og tĂžmde krukka
til vasstrauet nesten flĂžymde over.
Tenaren sÄg pÄ og tenkte: «Er det henne?»

Langsamt tok han fram gÄvene han hadde med,
ein gullring og to armband.
«Kven er du?» spurde han.
Ho svarte: «Eg er Rebekka,
barnebarn av Nahor, Abrahams bror.»
DĂ„ tenaren hĂžyrde at ho var av Abrahams slekt,
bĂžygde han seg til jorda og takka Gud.
SÄ sette han ringen og armbanda pÄ jenta.

Han blei invitert med til huset hennar.
Der fekk han godt stell, og kamelane ĂČg.
Men fÞr dei Ät, sa han: «Eg har noko Ä seie.»

SĂ„ fortalde han kva oppdrag han hadde:
Ă„ finne ei kone til Isak blant slektningane.
Han fortalde at han hadde bedd til Gud ved brĂžnnen,
og at Rebekka hadde komme og gitt han vatn.

«Vil de gi Rebekka som kone til Isak?»
spurde tenaren, og faren og broren svarte: «Ja!
Men la oss spÞrje henne sjÞlv kva ho vil.»
Rebekka sa: «Ja, eg fer med det same!»
Alt neste dag fĂłr ho og tenaren av garde
med alle kamelane i ein lang karavane.

Ei tid seinare, pÄ heimtraktene til Abraham,
gjekk Isak ein kveldstur ute pÄ marka.
DÄ fekk han sjÄ ei rad kamelar nÊrme seg,
og ei ung jente steig ned frÄ ein av dei.
Ho kom mot han, og han visste ho var hans.
Han tok Rebekka til kone, og han elska henne.

Klikk for Ă„ Ă„pne i nytt vindu

Les historia i Bibelen

1Abraham var no gammal og langt oppi Ă„ra, og Herren hadde velsigna han pĂ„ alle vis. 2DĂ„ sa Abraham til den eldste tenaren i huset, han som styrte over alt han eigde: «Legg handa di i fanget mitt, 3sĂ„ vil eg ta deg i eid ved Herren, Gud over himmel og jord, pĂ„ at du ikkje skal ta ei kone til son min blant dĂžtrene til kanaanearane som bur omkring meg, 4men at du skal dra til mitt land og mi slekt og henta ei kone til Isak, son min.» 5Tenaren sa til han: «Kan henda kvinna ikkje vil fĂžlgja med meg hit til dette landet. Skal eg dĂ„ ta son din med tilbake til det landet som du drog ut frĂ„?» 6Abraham svara: «Pass pĂ„ at du aldri fĂžrer son min dit att! 7Herren, Gud i himmelen, tok meg bort frĂ„ farshuset og fedrelandet mitt, og han tala til meg og svor pĂ„ Ă„ gje ĂŠtta mi dette landet. Han skal senda sin engel framfor deg sĂ„ du kan henta ei kone til son min der. 8Men vil ikkje kvinna fĂžlgja deg, skal du vera lĂžyst frĂ„ eiden. Ta berre ikkje son min tilbake dit!» 9DĂ„ la tenaren handa si i fanget til Abraham, herren sin, og lova han dette med eid. 10SĂ„ tok tenaren ti av kamelane til herren sin og drog av stad med alle slag kostelege saker. Han gav seg i veg til aramearlandet mellom elvane, til byen der Nahor budde. 11Han lĂ©t kamelane leggja seg ned ved ein brĂžnn utanfor byen. Det var i kveldinga, pĂ„ den tida kvinnene plar gĂ„ ut for Ă„ henta vatn. 12SĂ„ sa han: « Herre, du som er Gud for Abraham, herren min, lat det lukkast for meg i dag, og syn at du er god mot Abraham, herren min! 13SjĂ„, her stĂ„r eg ved vasskjelda medan dĂžtrene frĂ„ byen kjem for Ă„ dra opp vatn. 14Lat det gĂ„ slik at nĂ„r eg seier til ei jente: Rekk meg krukka di sĂ„ eg kan drikka, og ho svarar: Berre drikk, du, og kamelane dine vil eg ĂČg gje Ă„ drikka, dĂ„ er det henne du har valt ut for tenaren din, Isak. PĂ„ det skal eg skjĂžna at du har vore god mot herren min.» 15Og sjĂ„, fĂžr han var ferdig med Ă„ be, kom Rebekka, dotter til Betuel, son til Milka, som var gift med Nahor, bror til Abraham. Ho kom ut med krukka si pĂ„ aksla. 16Jenta var overlag vakker, ei jomfru som ingen mann hadde vore nĂŠr. Ho gjekk ned til kjelda, fylte krukka og kom opp att. 17DĂ„ sprang tenaren imot henne og sa: «Lat meg fĂ„ drikka litt vatn frĂ„ krukka di!» 18Ho svara: «Drikk, herre!» Straks lyfte ho krukka ned pĂ„ armen og gav han Ă„ drikka. 19Ho lĂ©t han drikka ferdig, og sĂ„ sa ho: «Eg vil dra opp vatn til kamelane dine ĂČg, heilt til dei har drukke seg utĂžrste.» 20Ho skunda seg og tĂžmde krukka i vasstrauet. SĂ„ sprang ho bort til brĂžnnen for Ă„ dra opp vatn. Og ho drog opp vatn til alle kamelane hans. 21Mannen sĂ„g pĂ„ henne utan Ă„ seia noko. No skulle han fĂ„ vita om Herren hadde late reisa hans lukkast eller ikkje. 22DĂ„ kamelane var ferdige med Ă„ drikka, tok mannen fram ein gullring til henne, han vog ein halv sjekel, og to armband av gull, dei vog ti sjekel. 23SĂ„ sa han: «Fortel meg no kven du er dotter til! Er det husrom hos far din, sĂ„ vi kan overnatta der?» 24Ho svara: «Eg er dotter til Betuel, son til Milka og Nahor. 25Vi har rikeleg av bĂ„de halm og fĂŽr», sa ho, «husrom til overnatting har vi ĂČg.» 26DĂ„ bĂžygde mannen seg til jorda og tilbad Herren. 27Han sa: «Velsigna er Herren, som er Gud for Abraham, herren min! Han har aldri slutta vera god og trufast mot herren min. PĂ„ vegen har Herren fĂžrt meg til huset der slekta til herren min bur.» 28Jenta sprang heim og fortalde familien til mor si kva som hadde hendt. 29Rebekka hadde ein bror som heitte Laban. Han sprang ut til mannen ved kjelda. 30DĂ„ han sĂ„g ringen og armbanda pĂ„ hendene til systera og hĂžyrde henne fortelja kva mannen hadde sagt, drog han ut til mannen, som framleis stod hos kamelane ved kjelda. 31Laban sa: «Kom, du som er velsigna av Herren! Kvifor stĂ„r du her ute? Eg har gjort huset i stand og gjort plass for kamelane.» 32DĂ„ kom mannen inn i huset og leste av kamelane. Han fekk halm og fĂŽr til dyra, og vatn sĂ„ han og dei som var med han, kunne vaska fĂžtene. 33Men dĂ„ dei sette fram mat til han, sa han: «Nei, eg vil ikkje eta fĂžr eg har sagt det eg har Ă„ seia.» «Fortel!» svara dei. 34DĂ„ sa han: Eg er tenaren til Abraham. 35Herren har velsigna min herre rikt, sĂ„ han har vorte ein stor mann. Han har gjeve han smĂ„fe og storfe, sĂžlv og gull, slavar og slavekvinner, kamelar og esel. 36Og Sara, kona til herren min, har fĂždd han ein son pĂ„ sine gamle dagar. Han har gjeve sonen alt han eig. 37No har herren min teke meg i eid og sagt: «Du skal ikkje ta ei kone til son min blant dĂžtrene til kanaanearane i landet der eg bur. 38Men du skal dra til farshuset mitt og slekta mi og henta ei kone til son min.» 39DĂ„ sa eg til herren min: «Men kan henda kvinna ikkje vil fĂžlgja med meg?» 40Han svara: «For Herrens andlet har eg levd. Han skal senda sin engel saman med deg og la reisa di lukkast, sĂ„ du kan henta ei kone til son min frĂ„ slekta mi og farshuset mitt. 41Men du skal vera lĂžyst frĂ„ eiden til meg dersom du kjem til slekta mi og dei ikkje vil gje henne til deg. DĂ„ er du lĂžyst frĂ„ eiden.» 42I dag, dĂ„ eg kom til kjelda, sa eg: « Herre, du som er Gud for Abraham, herren min, lat denne reisa mi lukkast! 43SjĂ„, her stĂ„r eg ved vasskjelda. Lat det gĂ„ slik at nĂ„r det kjem ei ung jente ut for Ă„ dra opp vatn, og eg seier til henne: Lat meg fĂ„ drikka litt vatn av krukka di! 44og ho svarar: Berre drikk, du, og eg skal dra opp vatn til kamelane dine ĂČg, dĂ„ er ho den kvinna som Herren har valt ut for son til herren min.» 45Og sjĂ„, fĂžr eg var ferdig med Ă„ be i hjartet mitt, kom Rebekka med krukka pĂ„ aksla. Ho gjekk ned til kjelda og drog opp vatn. DĂ„ sa eg til henne: «Lat meg fĂ„ drikka!» 46Straks lyfte ho krukka ned og sa: «Berre drikk, du, og kamelane dine vil eg ĂČg gje Ă„ drikka.» Eg drakk, og ho gav ĂČg kamelane Ă„ drikka. 47«Kven er du dotter til?» spurde eg henne. Ho svara: «Eg er dotter til Betuel, son til Nahor og Milka.» DĂ„ sette eg ringen i nasen hennar og la armbanda om handledda. 48SĂ„ bĂžygde eg meg til jorda og tilbad Herren. Eg velsigna Herren, som er Gud for Abraham, herren min. For han hadde fĂžrt meg pĂ„ rett veg, sĂ„ eg kunne ta ei jente av slekta etter bror til herren min som kone for son hans. 49Vil de no vera gode og trufaste mot herren min, sĂ„ fortel meg det! Og vil de ikkje, sĂ„ fortel meg det ĂČg, sĂ„ eg kan vita om vegen gĂ„r til hĂžgre eller til venstre. 50DĂ„ svara Laban og Betuel: «Dette kjem frĂ„ Herren. Vi kan ingenting seia, anten for eller mot. 51SjĂ„, her stĂ„r Rebekka framfor deg. Ta henne med! Ho skal bli kone for son til herren din, slik Herren har sagt!» 52DĂ„ tenaren til Abraham hĂžyrde det, bĂžygde han seg til jorda for Herren. 53SĂ„ tok han fram klede og smykke av sĂžlv og gull og gav Rebekka. Han hadde ĂČg kostelege gĂ„ver til broren og mora. 54SĂ„ Ă„t dei og drakk, han og mennene som var med han, og dei var der natta over.DĂ„ dei stod opp neste morgon, sa han: «Lat meg fĂ„ dra tilbake til herren min!» 55Men broren og mor hennar sa: «Lat jenta vera hos oss ei tid, ti dagar eller sĂ„! Deretter kan du dra.» 56DĂ„ svara han: «Hald meg ikkje tilbake no nĂ„r Herren har late reisa mi lukkast! Lat meg fĂ„ dra heim til herren min!» 57Dei sa: «Lat oss ropa pĂ„ jenta og spĂžrja henne sjĂžlv.» 58SĂ„ ropa dei pĂ„ Rebekka og sa til henne: «Vil du reisa med denne mannen?» Ho svara: «Ja, eg vil reisa.» 59SĂ„ sende dei Rebekka, syster si, og fostermor hennar av stad saman med tenaren til Abraham og mennene hans. 60Dei velsigna Rebekka og sa til henne: «MĂ„tte du, vĂ„r syster, bli til tusen gonger ti tusen! MĂ„tte di ĂŠtt ta fiendens portar!» 61SĂ„ steig Rebekka og tenestejentene hennar opp pĂ„ kamelane og fĂžlgde tenaren. Han tok Rebekka med seg og drog i veg. 62Isak, som heldt til i Negev, kom no frĂ„ Lahai-Ro'i-brĂžnnen. 63I kveldinga tok han seg ein tur ut pĂ„ marka. Han sĂ„g opp, og der fekk han sjĂ„ nokre kamelar som nĂŠrma seg. 64DĂ„ Rebekka sĂ„g opp og fekk auge pĂ„ Isak, steig ho snĂžgt ned frĂ„ kamelen. 65Ho spurde tenaren: «Kven er den mannen som kjem imot oss bortpĂ„ marka?» Tenaren svara: «Det er herren min.» DĂ„ tok ho slĂžret og dekte seg til. 66Tenaren fortalde no Isak alt det han hadde gjort. 67SĂ„ fĂžrte Isak Rebekka inn i teltet som Sara, mor hans, hadde eigd. Han tok Rebekka til kone, og han elska henne. SĂ„leis fann Isak trĂžyst i sorga over mora.

Les i nettbibelen